Kniebeschermers om, dikke jas aan en een schep in de hand. Het is de nieuwe werkoutfit van de 20-jarige Carola Kleine uit Hoogeveen. Kort geleden werkte ze nog in een kapsalon. Tegenwoordig gaat ze door het leven als stratenmaker.
“Het is misschien een mannenberoep, maar ik hou er gewoon van om buiten bezig te zijn”, lacht Kleine. “Ik haal er veel voldoening uit. Lekker met je handen bezig zijn.” Drie jaar geleden begon de Hoogeveense al te twijfelen over haar werk als kapper. “Dit is niks voor mij, dacht ik. Mijn vader was vroeger grondbewerker en ik mocht weleens mee. Dat zag er zo leuk uit, dat ik het zelf ook wel wilde gaan doen. Daarom besloot ik een carrièreswitch te maken en ben ik nu officieel stratenmaker. Super leuk!”
Geen werkervaring
Werk vinden leek in eerste instantie een lastige opgave te worden zonder werkervaring. Maar Carola bleef volhouden en wist uiteindelijk een baan te bemachtigen. “Ik ben mijn cv gaan mailen naar uitzendbureaus. Uiteindelijk ben ik op gesprek geweest bij uitzendbureau AllezFlex in Zuidwolde. Zij vonden het wel interessant. Na een goed gesprek kreeg ik de kans om bij Buning Wegenbouw aan de slag te gaan. En daar werk ik nu. Het ging eigenlijk best wel snel.”
Dylan Scholing van AllezFlex hielp haar met haar zoektocht. “Ik zag in haar cv staan dat ze kapster is. Toen werd ik wel nieuwsgierig waarom ze dan precies stratenmaker wilde worden. Het is toch wel een beetje een mannenberoep.” Hij keek daarom verder dan alleen dat cv in ging met haar in gesprek. “Ze had zich echt verdiept in het vak en is gemotiveerd om dit werk te doen.”
In het begin was het wel even spannend, vertelt Scholing. “Je moet vroeg uit de veren en het werk is natuurlijk best wel intensief. Maar het ging direct goed.”
Tekst gaat verder onder video
‘One of the guys’
Aanpassingsproblemen had Carola niet, ze werd direct opgenomen in de groep. Ze is “one of the guys”, lacht ze. “Een maandje voor de bouwvakvakantie werd ik aangenomen. Toen mocht ik direct bij de bouwvakkersborrel aanwezig zijn. Iedereen die ik nog niet had gezien, beschouwde me direct als een volwaardige collega. Dat maakt het een stuk makkelijker.”
Met haar mannelijke collega’s kan ze het goed vinden. “Je went er gauw aan hoor”, roept een andere stratenmaker. “Het is alleen wel even wennen als er opeens een roze handtasje in de auto ligt. Dat zien we natuurlijk niet zo vaak.”